6. Ontwikkelmogelijkheden op het werk

Flexwerkers hebben in vergelijking met vaste werknemers minder baan- en werkzekerheid (Kuhn-Nelen, Smits, de Vries, 2019). Ze hebben vaker te maken met baanverlies en moeten vaker op zoek naar ander werk. Volgens de WRR (2007) is het voor deze groep daarom van belang dat ze hun kennis en vaardigheden op peil houden. Dat kan door het volgen van cursussen of opleidingen (formeel leren) maar ook door tijdens het werk te leren (informeel leren). Uit eerder onderzoek is gebleken dat werkenden het meest leren van nieuwe en uitdagende werkzaamheden, en het minst van alledaagse routinewerkzaamheden (Borghans et al., 2014, Ellström, 2001). De mate van autonomie in het werk wordt daarom vaak als indicator voor de leermogelijkheden op het werk genomen.

Flexwerkers nemen minder deel aan opleidingen of cursussen dan vaste werknemers (Forrier en Sels, 2005; Fouarge et al., 2012; Künn-Nelen et al., 2018). Wel blijkt er een aanzienlijk verschil in de mate waarin de verschillende soorten flexwerkers deelnemen aan cursussen. Werknemers die uitzicht hebben op een vast dienstverband, werknemers die een lang tijdelijk contract hebben en zzp’ers die hun eigen arbeid aanbieden doen dit het meest. Ongeveer de helft van deze flexwerkers geeft aan een cursus of opleiding te hebben gevolgd. Oproepkrachten, werknemers met wisselende uren, werknemers met korte tijdelijke contracten, uitzendkrachten en zzp’ers die producten verkopen rapporteren een veel lagere deelname aan werkgerelateerde cursussen.