Referenties

Aarts, O. (2010). Religious Diversity and Religious Involvement: A Study of Religious Markets in Western Societies at the End of the Twentieth Century. Nijmegen, Universiteit Nijmegen. 

Becker, J. (2003). De vaststelling van de kerkelijke gezindte in enquêtes. 40% of 60% buitenkerkelijken? Werkdocument 92. Den Haag: SCP. 

Bekkers, R., T. Schuyt en B. Gouwenberg (red.) (2017). Geven in Nederland, 2017. Amsterdam: Lenthe. 

CBS (2021). Nederland in cijfers.

CBS (2022). Bijna 6 op de 10 Nederlanders behoren niet tot religieuze groep.

Coumans, M. (2014). Meer religie, meer welzijn? Bevolkingstrends, juli 2014. 

Dekker, P., en J. den Ridder (2015). Publieke opinie. In: Bijl, R., J. Boelhouwer, E. Pommer, en I Andriessen (red). De sociale staat van Nederland 2015. Den Haag: SCP, 59-89.   

Hart, J. de (2014). Geloven binnen en buiten verband. Den Haag: SCP.

Hart, de , J. en P. van Houwelingen (2018). Christenen in Nederland. Kerkelijke deelname en christelijke gelovigheid. Den Haag: SCP. 

Hart, de, J., P. van Houwelingen en W. Huijnk (2022). Religie in een pluriforme samenleving, diversiteit en verandering in Beeld. Deel 3: Buiten kerk en moskee. Den Haag: SCP.

Herten, M. van (2009). Het aantal islamieten in Nederland. In: H. Schmeets en R. van der Bie (red.) Religie aan het begin van de 21ste eeuw. Den Haag/Heerlen: CBS, 35-40. 

Huijnk, W. (2018). De religieuze beleving van moslims in Nederland. Den Haag: SCP. 

Jennissen, R., G. Engbersen, M. Bokhorst en M. Bovens (2018). De nieuwe verscheidenheid. Toenemende diversiteit naar herkomst in Nederland, Den Haag: Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid.

Nederlands Dagblad (2023). Drie op de vijf kerken kampen na coronacrisis met leegloop. Vooral jongere kerkganger blijft weg.

RIVM (2022). Tijdlijn van coronamaatregelen 2022.

Putnam, R.D., en D.E. Campbell (2012). American Grace. How Religion Divides and Unites Us. New York: Simon & Schuster. 

Knippenberg, H. (2018). The changing religious landscape of the Netherlands, 1971-2016. In: Puschmann, P. en T. Riswick (red.) Building Bridges. Arnhem: Valkhof Pers, 385-420. 

Kregting, J. Scheepers, P., Vermeer, P. en C. Hermans (2018). Why God has left The Netherlands. Explanations for the decline of institutional Christianity in The Netherlands between 1966 and 2015. Journal for the Scientific Study of Religion, 57 (1), 58-79.

Oudhof J., en J. Pannekoek (1988). De vraag naar kerkelijke gezindte: een methodologisch dilemma. Sociaal-Culturele Berichten, 88–2. Voorburg/Heerlen, CBS. 

Schmeets, H. (2010). Het belang van de religieuze binding in sociale statistieken. Tijdschrift voor Religie, Recht en Beleid, 1 (3), 29–41. 

Schmeets, H. (2013). Het belang van religie voor sociale samenhang. Bevolkingstrends, december 2013. 

Schmeets, H. (2016). De religieuze kaart van Nederland, 2010-2015. Bevolkingstrends, december 2016. 

Schmeets, H. (2018). Wie is religieus, en wie niet? Statistische Trends, oktober 2018. 

Schmeets, H. (2019). Religie en sociale cohesie. Statistische Trends, oktober 2019. 

Schmeets, H. (2020). Religie in Nederland. Statistische Trends, december 2020.

Schmeets, H. en J. Exel (2022). Vertrouwen in medemens en instituties voor en tijdens de pandemie. Statistische Trends, maart 2022.

Schmeets, H., en F. Peters (2016). De rol van religie in orgaandonatie. Tijdschrift voor Religie, Recht en Beleid, 7 (3), 24–35. 

Stark, R., en L. R. Iannaccone (1994). A supply-side reinterpretation of the secularization of Europe. Journal for the Scientific Study of Religion, 33 (3), 230-252.

Van der Bie, R, 2009, Kerkelijkheid en kerkelijke diversiteit, 1889–2008. In: Schmeets. H. en R. van der Bie (red.) Religie aan het begin van de 21e eeuw. Den Haag/Heerlen: CBS, 13–25. 

Vertovec, S. (2007) ‘Super-diversity and its implications’, Ethnic and Racial Studies 30, 6: 1024-1054.