4. Aangifte financiële schade

Slachtoffers van criminaliteit kunnen bij de politie aangifte doen van wat hen overkomen is. Vaak is een aangifte een door de verzekering of bank gestelde voorwaarde om voor de schade-uitkering in aanmerking te komen. 

Het ligt voor de hand dat met name bij delicten die gepaard gaan met relatief grote schadebedragen slachtoffers vaker aangifte zullen doen dan bij delicten met lagere schadebedragen. Dit blijkt ook uit figuur 4.1. Deze geeft per delict weer van hoeveel procent van de delicten bij de politie aangifte is gedaan en hoeveel procent van de totale financiële schade deze aangiften betroffen. De verhoudingen tussen beide laten zien dat de hoogte van de schade bepalend is voor het aangiftegedrag.

Zo blijkt dat 38 procent van de fietsdiefstallen is aangegeven, terwijl deze aangiften 66 procent van de totale schade van fietsdiefstal betroffen. Bij woninginbraak en diefstal van auto’s of andere motorvoertuigen – delicten met relatief hoge schadebedragen – zijn de verschillen het kleinst. Van de autodiefstallen werd bijvoorbeeld 83 procent aangegeven en deze aangiften betroffen 90 procent van de financiële schade door autodiefstal. Ook bij vernieling van motor, scooter en bromfiets zijn de verschillen klein. Bij diefstal van onderdelen vanaf de auto en bij vernieling van de tuin zijn de verschillen het grootst.

In totaal is van 30 procent van alle delicten aangifte gedaan. De schade van deze delicten bedroeg 1,6 miljoen euro, 65 procent van de totale schade. 

Uitgedrukt in schadebedragen is volgens opgave in de enquête voor fietsdiefstal 266 miljoen euro aan schade bij de politie aangegeven, voor diefstal en vernieling bij (poging tot) woninginbraak 231 miljoen, voor vernieling van auto’s 164 miljoen, en voor schade door fraude bij online handel 116 miljoen.