2. Data en methoden

2.1 Selectie en afbakening onderzoeksdata

Voor het uitvoeren van deze jaarlijkse monitor is een onderzoeksbestand samengesteld met daarin de gegevens van de kinderen die in de schooljaren 2016/’17 tot en met 2020/’21 aan de eindtoets van de basisschool hebben deelgenomen (zie tabel 2.1.1 voor het aantal kinderen naar eindtoetsaanbieder en schooljaar)⁵⁾. Van deze kinderen zijn de gegevens, zoals die in de analysebestanden van de onderwijsachterstandenindicator zijn opgeslagen, gekoppeld aan de eindtoetsgegevens uit het Stelsel van Sociaal-statistische Bestanden (SSB) van het CBS. De eindtoetsgegevens bestaan uit de eindtoetsscore, de aanbieder van de eindtoets en het uit de eindtoets voortvloeiende eindtoetsadvies. De keuze voor de eindtoetsscore is noodzakelijk omdat deze variabele is gebruikt als afhankelijke variabele bij de ontwikkeling van de indicator.

De onderwijsachterstandenindicator is oorspronkelijk ontwikkeld met behulp van de CET. Sinds de ontwikkeling van de onderwijsachterstandenindicator is het aandeel van deze eindtoets sterk gedaald. Om die reden is de variabele waarin de aanbieder van de eindtoets is vastgelegd, meegenomen in het onderzoeksbestand. Hierdoor kan ook worden bekeken hoe goed de indicator werkt voor leerlingen van scholen die een andere eindtoets gebruiken dan degene waar de indicator mee is ontwikkeld.

Omdat in principe verwacht mag worden dat de eindtoets, ongeacht de aanbieder, tot een vergelijkbaar advies voor het te volgen voortgezet onderwijs komt, is ook het eindtoetsadvies opgenomen in het onderzoeksbestand. Hierdoor wordt het ook mogelijk om de uitkomsten van de eindtoets over de gehele onderzoekspopulatie te vergelijken; ongeacht aan welke eindtoets de basisschoolleerlingen hebben deelgenomen.

De kinderen in de onderzoekspopulatie die voorkomen in de registraties van het COA en de IND, zijn uitgesloten van de analyses. De reden hiervoor is dat deze kinderen – ongeacht hun achtergrondkenmerken – allen dezelfde onderwijsscore krijgen toegewezen⁶⁾. Doordat er voor deze kinderen geen verband is tussen hun achtergrondkenmerken en hun onderwijsscore, zou het opnemen van deze kinderen tot vertekening leiden van de uitkomsten van de analyses.

2.2 Gebruikte methoden

Om de werking van de onderwijsachterstandenindicator te kunnen monitoren, maken we gebruik van een drietal analyses: frequentieanalyses, correlatieanalyses en regressieanalyses.

Bij de frequentieanalyses bekijken we in hoeverre de frequentieverdelingen over de jaren heen dezelfde patronen blijven volgen. Hiertoe splitsen we de frequentieverdelingen uit naar doelvariabelen (eindtoetsadvies en aanbieder eindtoets), de modelvariabelen die worden gebruikt bij de berekening van onderwijsscores en de soort imputatie (imputatie opleidingsniveau ouders en directe imputatie onderwijsscore). Bij de uitsplitsing naar de doelvariabelen kijken we alleen naar de drie grootste aanbieders van de eindtoets: CET, IEP en ROUTE 8. Vanwege de lage aantallen deelnemers nemen we DIA, AMN en Cesan niet mee in de analyses. We kijken bij deze analyse naar de frequentiedichtheid omdat dit een relatieve maatstaf is. Hierdoor kunnen we groepen van verschillende grootte makkelijker met elkaar vergelijken.

Om het verband tussen de onderwijsscore en de eindtoetsscore te onderzoeken, voeren we een correlatieanalyse uit. Om een beeld te krijgen van de samenhang tussen de onderwijsscore en de eindtoetsscore kijken we naar de correlatiecoëfficiënt (r). In aanvulling op de correlatieanalyse onderzoeken we met behulp van regressieanalyse welk deel van de variantie in de eindtoetsscore met de onderwijsscore kan worden verklaard. Hierbij kijken wij alleen naar de leerlingen die de CET als eindtoets hebben gemaakt omdat de onderwijsachterstandenindicator hiermee is ontwikkeld.

Bij de regressieanalyse maken we gebruik van een stapsgewijze aanpak. Vanuit een startmodel, met alleen de onderwijsscore als onafhankelijke variabele (ook wel voorspeller genoemd) en de eindtoetsscore als afhankelijke variabele, kijken we in hoeverre het toevoegen van variabelen met betrekking tot de beschikbaarheid van gegevens tot een beter model leidt. Daarvoor hebben we een drietal deelpopulatievariabelen gedefinieerd. Deelpopulatie 1 geeft aan in hoeverre het opleidingsniveau van de ouders bekend is. De verschillende categorieën voor deze variabele zijn weergegeven in tabel 2.2.1. Deelpopulatie 2 is een dichotome variabele die aangeeft of de onderwijsscore direct is berekend of is geïmputeerd. Deelpopulatie 3 is een combinatie van deelpopulatie 1 en deelpopulatie 2. De verschillende categorieën voor deze variabele zijn weergegeven in tabel 2.2.2.

Om te beoordelen of het toevoegen van een variabele tot een beter model leidt voor wat betreft de verklaarde variantie, kijken we in eerste instantie naar de aangepaste r². Omdat deze maatstaf gevoelig is voor het aantal variabelen in een model, vergelijken we de verschillende modellen ook op basis van het Akaike Information Criterium (AIC). Deze maatstaf corrigeert voor het aantal parameters in een model.