Europrijskaartjes in 2001

In december 2001 heeft het CBS een speciaal onderzoek in winkels gedaan naar de omzetting van guldenprijzen in europrijzen. Aan de hand daarvan is nagegaan of het ‘dubbelprijzen’ accuraat is gedaan. Daarnaast is onderzocht in hoeverre winkeliers hun guldenprijzen al hadden omgezet naar afgeronde (‘mooie’) europrijzen.

Mooie prijzen

In januari 2001 was 95 procent van de prijzen een mooie guldenprijs. Dit blijkt uit een analyse van ruim zestigduizend prijzen die door het CBS zijn verzameld voor de samenstelling van de consumentenprijsindex. Het aantal mooie guldenprijzen daalde in de loop van 2001 tot 90 procent. Verreweg de meeste prijzen waren in december 2001 dus nog niet omgerekend naar mooie europrijzen.

Voedingsmiddelen en niet-alcoholische dranken waren het minst in mooie eurobedragen geprijsd.

Mooie eurobedragen werden het meeste aangetroffen bij kleding en schoeisel, maar ook voor deze artikelgroepen waren de meeste prijzen in december 2001 nog mooie guldenbedragen.

Dubbelprijzen

In december 2001 heeft het CBS van vijfduizend prijskaartjes zowel de geldende guldenprijs als de indicatieve europrijs opgeschreven. Dit betreft alleen prijzen die in winkels zijn waargenomen. Zo kan worden nagegaan of het dubbelprijzen daar goed gebeurd is. In dit onderzoek zijn tarieven van bijvoorbeeld gemeentelijke belastingen en verzekeringen, waarnemingen op de markt en via het internet niet meegenomen.

In verreweg de meeste gevallen is het dubbel weergeven van de prijzen in de winkels goed gedaan: 84 procent van de prijzen is op de cent nauwkeurig omgerekend naar euro’s. In 9,3 procent van de gevallen was de europrijs iets te hoog. Hiervan kan 4,7 procent verklaard worden doordat winkeliers niet 2,20371 maar 2,20 hebben gebruikt als omrekenfactor. In 7,2 procent van de gevallen is de weergegeven europrijs iets te laag. Minder dan de helft van alle afwijkingen was groter dan vijf eurocent. Het betreft dan meestal de duurdere artikelen.

In supermarkten en warenhuizen zijn vrijwel geen verschillen gevonden tussen de prijzen zoals die weergegeven zijn in guldens en in euro’s. In speciaalzaken voor voedings- en genotmiddelen (bakkers, slagers, slijterijen, groente-, vis- en tabakswinkels) werden vaker verschillen geconstateerd. Een oorzaak voor het waargenomen verschil tussen niet gespecialiseerde winkels en speciaalzaken zou kunnen liggen in de hogere graad van automatisering in grootwinkelbedrijven.

Op 8 februari publiceert het CBS het persbericht over de prijzen van januari 2002.

Ria Okkerse-Ruitenberg