SDC en speciale focusgroepen: een Europees perspectief

© Hollandse Hoogte / David Rozing
Naarmate de veelheid en de diversiteit van beschikbare data toeneemt, zijn statistische bureaus geneigd om steeds gedetailleerder te publiceren. Ook invloedrijke gebeurtenissen, zoals bijvoorbeeld de corona crisis en de situatie in Ukraïene vragen soms om gedetailleerde informatie over speciale deelgroepen van de populatie. Dergelijke publicaties over kleine, specifieke groepen (special focus groups) roepen niet alleen vragen op over de nauwkeurigheid van de cijfers, maar ook over mogelijke onthullingsrisico’s.

In dit paper stellen we dat het principe van statistische beveiliging in die situaties niet anders is dan in de standaard situatie, maar dat het niveau van het onthullingsrisico wel anders is: hoe kleiner de groep, hoe groter het risico. Traditionele methoden voor statstisch beveiligen zoals onderdrukken en hercoderen zijn bedoeld om de (gemiddelde) groepsgrootte te doen toenemen. Meer recente, perturbatieve methoden proberen de groepsgrootte klein te houden terwijl het risico op onthulling toch wordt beperkt.

In dit paper geven we enkele Europese voorbeelden van “special focus groups” en bespreken we hun relatie met statistische beveiliging. Daarnaast bespreken we enkele aandachtspunten die het gebruik van perturbatieve methoden met zich meebrengt: hun invloed op het onthullingsrisico, de bruikbaarheid van de gepubliceerde cijfers en de juiste communicatie van deze twee aspecten.

Downloads