Bevolking

Bevolkingsgroei door immigratie

De afgelopen drie jaar groeide de Nederlandse bevolking vooral door immigratie. Tussen 1 januari 2015 en 1 januari 2018 nam het aantal inwoners van Nederland toe met 280 duizend. Deze bevolkingsgroei kwam voor ongeveer driekwart voort uit internationale migratie. De afgelopen jaren kwamen vluchtelingen vooral uit Syrië en in mindere mate uit Irak, Eritrea, Iran en Afghanistan. In 2016 piekte deze asielmigratie. Meer dan 20 procent van de immigranten uit deze landen betrof in dat jaar nareizende gezinsleden.

De immigratie uit Polen, Roemenië, Bulgarije en enkele andere Oost-Europese landen is sterk toegenomen nadat deze landen tussen 2004 en 2007 toetraden tot de Europese Unie. De afschaffing van de tewerkstellingsvergunning voor Bulgaren en Roemenen in 2014 ging samen met een nieuwe stijging van Bulgaarse en Roemeense immigranten. Ook de afgelopen twee jaar steeg het aantal mensen dat vanuit nieuwe EU-lidstaten naar Nederland migreert.

Eritreeërs vaak alleenstaand, Turkse en Marokkaanse huishoudens vaak een paar

De huishoudenssamenstelling verschilt sterk tussen herkomstgroepen. Personen met een Eritrese achtergrond vormen in meer dan driekwart van de gevallen een eenpersoonshuishouden. Bij andere vluchtelingengroepen zoals Syriërs, Iraniërs, Afghanen en Irakezen bestaat minder dan de helft van de huishoudens uit één persoon. De meerderheid van de Turkse of Marokkaanse huishoudens bestaat uit een paar, met of zonder kinderen. Van die paren heeft in een van de acht gevallen een van beide partners een migratieachtergrond; bij Marokkanen iets meer dan bij Turken. Van de paren met een Surinaamse achtergrond heeft bijna de helft een partner met een Nederlandse achtergrond en van de paren met een Antilliaanse achtergrond bijna twee derde. Onder deze laatste twee groepen zijn eveneens meer alleenstaanden en eenoudergezinnen dan onder huishoudens van personen met een Turkse of Marokkaanse achtergrond. Ook Roemenen, Polen en vooral Bulgaren vormen relatief vaak eenpersoonshuishoudens. Als zij wel een paar vormen, is dit betrekkelijk vaak met een partner met een Nederlandse achtergrond. Dit geldt het sterkst voor Roemenen: meer dan de helft heeft een Nederlandse partner.

Migranten oververtegenwoordigd in grote steden

In heel Nederland had 23 procent van de bevolking op 1 januari 2018 een migratieachtergrond, maar in grote steden was dat aandeel hoger. In Amsterdam, Rotterdam en Den Haag heeft iets meer dan de helft van de inwoners een migratieachtergrond; in Utrecht een derde. In Almere, Amstelveen, Diemen, Schiedam, Vaals en Capelle aan den IJssel ligt het aandeel inwoners met een migratieachtergrond hoger dan in Utrecht. Rotterdam heeft het grootste aandeel inwoners met een niet-westerse achtergrond (38 procent), gevolgd door Amsterdam en Den Haag (35 procent). In die laatste twee steden wonen relatief veel personen met een westerse migratieachtergrond.

Van alle personen met een Surinaamse of Marokkaanse achtergrond woont iets minder dan de helft in één van de vier grote steden. Bij Turken en Antillianen is dat iets meer dan een derde. Ter vergelijking: van mensen met een Nederlandse achtergrond woont 9 procent in één van de vier grote steden. Vooral bij Surinamers en Antillianen valt op dat de tweede generatie minder vaak in de grote steden woont dan de eerste generatie. Bij Turken en Marokkanen woont de tweede generatie ook iets minder vaak in de grote stad dan de eerste generatie, maar is het verschil tussen de generaties kleiner.