Sinds 1 januari 2008 zijn gebouweigenaren verplicht om nieuwe eigenaren of huurders een energielabel te overhandigen. Dit geldt voor de woningbouw en de utiliteitsbouw. Het energielabel is een maat voor de energieprestatie van een woning. Het doel is om (potentiële) eigenaren of huurders snel inzicht te geven in de mogelijk te treffen energiebesparende maatregelen Het energielabel geeft huurders en kopers de mogelijkheid de energetische kwaliteit van gebouwen van hetzelfde type en vergelijkbaar volume met elkaar te vergelijken. Deze energetische kwaliteit wordt onafhankelijk van het gedrag van de uiteindelijke gebruiker opgesteld en beoordeelt dus alleen de (energetische) kenmerken van het gebouw. Op het energielabel is zichtbaar welke energieklasse een woning of het gebouw heeft. Op het energielabel staat een aantal mogelijk energiebesparende maatregelen genoemd. Bij energielabel A zijn er nog slechts weinig besparingsmogelijkheden. Bij energielabel G zijn er nog veel besparingsmogelijkheden. Daarnaast wordt de Energie-Index vermeld. Deze wordt berekend op basis van de gebouweigenschappen, gebouwgebonden installaties en een gestandaardiseerd bewoners/gebruikersgedrag. Ook wordt het gestandaardiseerde energieverbruik aangegeven. De verplichting voor het hebben van een energielabel voor een woning volgt uit de invoering van een Europese richtlijn (Energy Performance of Buildings Directive). De Richtlijn energieprestatie van gebouwen moet leiden tot verbetering van de energieprestaties van de gebouwen in de Europese Gemeenschap. Op de verplichting zijn een aantal uitzonderingen zoals monumenten en kerken. Ook is er een overgangsregeling voor gebouwen waarvoor tussen 1 juli 2002 en 1 januari 2008 een energieprestatie advies is uitgegeven. Meer informatie is te vinden op de website van SenterNovemTerug naar artikel