Diagnose voor de mate van arbeidsongeschiktheid

De (mate van) arbeidsongeschiktheid is niet een rechtstreeks voortvloeisel van de medische diagnose, maar is multicausaal. Het recht op een uitkering wordt bepaald door juridische criteria, die economisch zijn geformuleerd. Daarbij komt dat niet de diagnose bepalend is, maar de mogelijkheden tot functioneren, die bij dezelfde diagnose kunnen variëren, afhankelijk van iemands leeftijd, geslacht, opleiding, aard van het werk en andere factoren.

In alle gevallen is sprake van een door de verzekeringsarts aangegeven belangrijkste diagnose van de ziekte. Dit wil echter niet zeggen dat dit de enige (medische) oorzaak van de arbeidsongeschiktheid is; vaak kan meer dan een diagnose gesteld worden en is het arbitrair wat als de belangrijkste diagnose aangemerkt wordt.

De classificaties voor Arbo en Sociale verzekering (CAS) bestaat uit:
1. Classificatie van klachten,
2. Classificatie van ziekten en
3. Classificatie van oorzaken

Met ingang van 1998 wordt gebruik gemaakt van de Classificatie van ziekten, die gebaseerd is op de ICD-10 (de International Classification of Diseases) die in 1994 door de minister van WVC tot Nederlandse standaard is verheven.